Wszystkie podmioty zarejestrowane jako czynni podatnicy VAT rozliczają podatek VAT należny (zawarty na dokumentach sprzedaży) oraz naliczony (zawarty na dokumentach zakupu) z Urzędem Skarbowym. Składają deklarację JPK-V7, co miesiąc, bądź co kwartał w zależności od wybranego sposobu rozliczania.
Taki podmiot jest zobligowany do ujmowania wszystkich dokumentów potwierdzających sprzedaż – w tym sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej, na rzecz osób fizycznych, czy dowody wewnętrzne. Obowiązek podatkowy nie powstanie np.: w przypadku dokumentu pro forma, gdyż nie powoduje skutków w zakresie podatku VAT (o ile dokument ten nie stanowi faktury w rozumieniu przepisów ustawy o VAT).
Jest to ważne, gdyż niewykazanie dokumentu sprzedaży i pominięcie go w ewidencji wymaga złożenia korekty deklaracji.
Kluczowy dla potrzeb prawidłowego rozliczenia podatku należnego jest moment powstania obowiązku podatkowego, czyli określenie w jakim okresie ująć dokument w ewidencji. Tym bardziej jeżeli daty się nie pokrywają i np.: faktura została wystawiona w jednym miesiącu, dotyczy zakończenia usługi czy wydania towaru w poprzednim lub następnym miesiącu, a może dokumentuje dopiero planowaną do otrzymania zaliczkę na przyszłą sprzedaż?
W każdym z tych przypadków obowiązek podatkowy powstaje na różnych zasadach, tzw. ogólny moment powstania obowiązku podatkowego, o którym szerzej poniżej oraz tzw. szczególne obowiązki podatkowe, którym poświęcimy oddzielny artykuł.
Tzw. ogólny moment powstania obowiązku podatkowego określa art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, czyli obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Przy czym ważne jest ustalenie momentu wykonania usługi. Ust. 2 określa usługę przyjmowaną częściowo jako wykonaną w przypadku wykonania części tej usługi, dla której to części określono zapłatę. Ust. 3 dotyczy natomiast usług ciągłych – w przypadku, gdy dla danej usługi ustalane są następujące po sobie terminy płatności, uznaje się ją za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. W przypadku usługi świadczonej w sposób ciągły przez okres krótszy niż rok, gdy w danym roku nie upływają terminy płatności, uznaje się ją za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego. Chyba że wcześniej otrzymano zapłatę za całość lub część, o której mowa w art. 19a ust. 8 – wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty, do wysokości otrzymanej zapłaty. Konieczne jest wtedy wystawienie faktury zaliczkowej i na jej podstawie dokonanie rozliczenia podatku VAT należnego. Z reguły zatem obowiązkiem podatkowym jest data sprzedaży (wykonania usługi lub dostawy towaru) bądź otrzymania zapłaty.
Przykłady:
-
Podatnik dokonał sprzedaży samochodu 30 kwietnia, fakturę wystawił 2 maja z datą sprzedaży 30 kwietnia, termin płatności 14 dni od daty wystawienia. Obowiązek podatkowy powstał 30 kwietnia.
-
Podatnik wystawił fakturę 29 maja, usługa malowania ścian na rzecz konsumenta będzie wykonana z dniem 3 czerwca, więc podatnik wskazał taką datę sprzedaży na fakturze, otrzymał przedpłatę do 100% wartości usługi 31 maja. Obowiązek podatkowy powstał 31 maja w dacie otrzymania przedpłaty.
-
Podatnik świadczy usługę budowlaną na rzecz konsumenta w okresie od 1 czerwca do 30 września. Strony umówiły się na wpłatę zaliczki w lipcu. Sprzedawca otrzymał ją 16 lipca. Obowiązek podatkowy powstał 16 lipca do zapłaconej części, w pozostałej powstanie po zakończeniu usługi tj.: 30 września.
Wiktoria Salwin
Kancelaria Wyrzykowscy
Niniejszy artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowi porady prawnej, podatkowej ani jakiejkolwiek innej formy doradztwa. Wszelkie przedstawione w nim treści wyrażają osobiste poglądy autora oraz jego wiedzę na temat omawianych zagadnień. Autor ani wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne skutki wynikające z zastosowania się do informacji zawartych w artykule bez konsultacji z odpowiednim specjalistą.