Stanowisko WSA w Gdańsku z 11 maja 2022 r. w kwestii prewspółczynnika powierzchniowego

Data publikacji: 08-06-2022

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odniósł się do prewspółczynnika w gminie ustalonego dla celów odliczania podatku VAT od zakupów związanych z konkretną nieruchomością wykorzystywaną do działalności gospodarczej i do działalności niemającej charakteru gospodarczego. Zaproponowany przez gminę sposób kalkulacji prewspółczynnika jest oparty na metodzie powierzchniowej. Prewspółczynnik liczony jest jako udział powierzchni użytkowej przeznaczonej wyłącznie na cele działalności gospodarczej w powierzchni użytkowej ogółem.


Stan faktyczny

W stanie faktycznym gmina opisała, że w ramach działalności gospodarczej udostępnia, na podstawie umów najmu, określone pomieszczenia w budynku. Z tytułu najmu gmina osiąga obrót opodatkowany podatkiem VAT. Poza tym, część powierzchni nie jest wynajmowana – jest przeznaczona na potrzeby ogółu mieszkańców. Jako przykład takiego budynku gmina wskazała budynek dworca, który zamierza przebudować. Prewspółczynnik obliczony dla budynku dworca obliczony powierzchniowo wynosi 48%.


Stanowisko organu podatkowego

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT metodą powierzchniową, gdyż nie zapewnia ona obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.


Stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku

W ocenie Sądu, gmina w celu dokładnego przyporządkowania podatku naliczonego do czynności dających prawo do odliczenia opracowała i w konsekwencji zaprezentowała we wniosku sposób określenia proporcji, który w sposób bardziej obiektywny odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie wykazał, aby zaproponowana przez gminę metoda obliczenia proporcji w oparciu o udział powierzchni, w jakim obiekt jest wykorzystywany na cele własne gminy i do działalności komercyjnej była mniej reprezentatywna niż metoda wynikająca z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów (prewspółczynnik obliczony zgodnie z tą metodą wyniósł w przypadku tej gminy 12%). Zdaniem Sądu należy podzielić stanowisko gminy, że w związku z wykorzystywaniem przez nią powierzchni dworca zarówno w celu odpłatnego świadczenia usług najmu komercyjnego, jak i do realizacji zadań statutowych gminie przysługuje prawo do odliczenia części podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne i wydatki bieżące związane z realizacją inwestycji, obliczone przy uwzględnieniu powierzchni.


Wnioski, podsumowanie

Stanowisko Sądu należy ocenić pozytywnie. W przypadku metody powierzchniowej gmina byłaby uprawniona do odliczenia podatku VAT w wysokości 48%, podczas gdy metoda z rozporządzenia wnosiła 12%. W przypadku wydatków inwestycyjnych taka różnica w proporcji może przełożyć się na znaczne oszczędności dla budżetu. Oczywiście proporcje te nie przesądzają ostatecznie o wielkości kwoty podatku VAT podlegającej odliczeniu w przypadku inwestycji. Przebudowa dworca objęta jest 10-letnią korektą, zatem od wielkości proporcji w okresie korekty zależy ile rzeczywiście podatku VAT może zostać odliczone. Jednakże przyjęcie metody powierzchniowej zamiast metody z rozporządzenia również na przestrzeni lat powinno być dla gminy korzystniejsze. Warunkiem byłoby w tym przypadku maksymalizacja powierzchni użytkowej przeznaczonej na wynajem. Należy mieć na uwadze, że całkowite zaprzestanie wykorzystywania dworca do sprzedaży opodatkowanej w okresie korekty, niezależnie od przyjętej metody, będzie skutkowało koniecznością zmniejszenia odliczonego wcześniej podatku VAT.

Wyrok jest nieprawomocny.


Paweł Czaplicki

Kancelaria Wyrzykowscy