Fakt, że raportowanie schematów podatkowych dotyczy również Samorządów nie jest już dla nikogo wątpliwością. Choć to, czy dane uzgodnienie raportować czy nie dalej budzi wiele wątpliwości. Dodatkowym obowiązkiem nałożonym na niektóre podmioty jest posiadanie procedury wewnętrznej – kto właściwie jest zobowiązany do jej posiadania?
Do wprowadzenia i stosowania wewnętrznej procedury w zakresie przeciwdziałania niewywiązywaniu się z obowiązku przekazywania informacji o schematach podatkowych zobowiązane są następujące podmioty:
• osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej będące promotorami, zatrudniające promotorów lub faktycznie wypłacające im wynagrodzenie,
• których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w roku poprzedzającym rok obrotowy równowartość 8.000.000 zł.
Elementy, które powinna zawierać obowiązkowa procedura wewnętrzna wynikają z art. 86l § 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Okres jej stosowania: 3 kolejne lata obrotowe następujące po roku, w którym przekroczono limit 8.000.000 zł. Bezsprzecznym jest, ze posiadać procedurę powinien podmiot, który przekracza limit 8.000.000 zł. W kwalifikacji podmiotów obowiązanych do stosowania procedury dostrzegamy 2 kluczowe sformułowania, tj. zatrudniające promotorów lub faktycznie wypłacające im wynagrodzenie. I to właśnie te sformułowania wpływają na wątpliwości podatników.
Czy zatem zobowiązanym do posiadania takiej procedury będzie jednostka samorządu terytorialnego, która przekracza 8.000.000 zł limitu oraz współpracuje z promotorem – swoim doradcą podatkowym?
Choć z samego brzmienie przepisu to nie wynika, powołując się na wydane 31 stycznia 2019 r. objaśnienia podatkowe należy stwierdzić, że Samorząd (podatnik) współpracujący z promotorem (i nie przekazujący dalej danego schematu podatkowego, tj. wykorzystujący schemat wyłącznie na własne potrzeby) nie jest zobowiązany do posiadania procedury wewnętrznej.
Jak wskazano w objaśnieniach: „Obowiązek posiadania procedury wewnętrznej dotyczy podmiotów działających w charakterze promotorów spełniających kryterium wysokości przychodów lub kosztów. Obowiązek posiadania procedury wewnętrznej ciąży również na podmiocie, który z powodów regulacyjnych nie powinien świadczyć usług doradczych, lecz mimo to faktycznie je wykonuje” i dalej, że „Generalnie nie są zobowiązani do posiadania procedury wewnętrznej korzystający zatrudniający doradców (w tym doradców podatkowych / radców prawnych) na umowach o pracę. Obowiązku tego w stosunku do korzystających zatrudniających na umowach o pracę doradców (tzw. in-house) nie należy wyprowadzać ze zwrotu zastosowanego w przepisie art. 86l §1 Ordynacji podatkowej („zatrudniające promotorów lub faktycznie wypłacające im wynagrodzenie”). Jak wskazano w pkt. 3.1. objaśnień, osoby te co do zasady nie powinny być uznawane za promotorów. Obowiązek posiadania procedury wewnętrznej znajdzie natomiast zastosowanie w przypadku podmiotu, który zatrudnia osobę fizyczną (np. dyrektora finansowego) i wypłaca jej wynagrodzenie, a osoba ta działa w charakterze promotora w stosunku do innych podmiotów np. z grupy kapitałowej. Podkreślić również należy, że sam fakt zapłaty przez korzystającego za usługę doradztwa podatkowego nie generuje obowiązku posiadania procedury wewnętrznej, jeżeli efekty tego doradztwa są wykorzystywane wyłącznie w jego działalności (a nie np. udostępniane również innym podmiotom np. z grupy kapitałowej)”.
W przypadku Samorządu, który nie ma obowiązku posiadania procedury wewnętrznej, warto zastanowić się jednak nad tym, czy wprowadzenie takich zasad w formie instrukcji dla pracowników Państwa Samorządu nie będzie jednak wartością dodaną. Warto zauważyć, że wprowadzenie dobrowolnie takiego dokumentu, nie zobowiązuje do uwzględnienia w nim wszystkich elementów, o których mowa w art. 86l § 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Można go zatem dowolnie kształtować, w miarę zapotrzebowania danego podmiotu. Gdyby jednak Państwo jako Samorząd spełniali definicję promotora w odniesieniu do odrębnego podmiotu i przekraczali limit kwotowy procedura taka będzie wówczas obowiązkowa. Za jej nieposiadanie grożą sankcje – kara pieniężna nakładana przez Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w drodze decyzji, w wysokości nie większej niż 2.000.000 zł (art. 86m Ordynacja podatkowa).
Martyna Archacka
Kancelaria Wyrzykowscy