Po 6 latach wnioskodawca uzyskał interpretację podatkową potwierdzającą jego stanowisko w sprawie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży nieruchomości. Początkowo, organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i 21 kwietnia 2016 roku wydał interpretację, która została uchylona przez sąd administracyjny.
Czego dotyczyła sprawa?
Sprawa dotyczyła sprzedaży działki niezabudowanej, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Zgodnie z MPZP dla działki zostało ustalone przeznaczenie oznaczone symbolem Z – tereny zieleni publicznej, przy czym zieleń publiczna stanowiła przeznaczenie podstawowe, zaś przeznaczenie dopuszczalne stanowiły ścieżki rowerowe, parkingi terenowe i poszerzenie drogi publicznej.
Co uważał wnioskodawca - sprzedawca działki?
Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż opisanej działki korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem zwolniona jest sprzedaż terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z definicją terenów budowlanych są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Wnioskodawca wyszedł z założenia, że skoro działka nie jest zabudowana i przeznaczenie podstawowe działki stanowi zieleń publiczna to uznać należy, że mamy do czynienia z terenem nieprzeznaczonym pod zabudowę. Przeznaczenie dopuszczalne jedynie uzupełnia lub wzbogaca przeznaczenie podstawowe i jest lokalizowane na zasadzie braku konfliktu z przeznaczeniem podstawowym.
Co na to organ podatkowy?
Pierwotnie organ podatkowy nie zgodził się z wnioskodawcą i zakwalifikował działkę do terenów budowlanych z uwagi na jej dopuszczalne przeznaczenie, opisane wyżej. W związku z wyrokiem NSA zapadłym na tle tej konkretnej sprawy (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 listopada 2021 r. sygn. akt I FSK 575/18, utrzymujący w mocy wyrok sądu I instancji), w dniu 7 czerwca 2022 roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. W ślad za wyrokiem stwierdził, że dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy niezabudowanego gruntu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT istotne są zapisy dotyczące podstawowego przeznaczenia tego terenu (gruntu) w MPZP. Możliwość zabudowy gruntu w MPZP terenu nie jest istotna, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do przeznaczenia podstawowego. Przeznaczenie uzupełniające niejako wzbogaca, uelastycznia główny kierunek zagospodarowania, co jednak nie znaczy, że go w jakikolwiek sposób zmienia. Możliwość zrealizowania na danym terenie jakiejkolwiek budowli nie przesądza jeszcze o zakwalifikowaniu danego obszaru jako terenu przeznaczonego pod zabudowę, co dotyczy zwłaszcza terenów zieleni. W konsekwencji organ podatkowy stwierdził, że zastosowanie zwolnienia od podatku VAT w tym przypadku jest prawidłowe.
Komentarz
Powyższe postępowanie w sprawie interpretacji prowadzi do wniosku, że kwalifikując działkę do kategorii terenów budowlanych należy brać pod uwagę podstawowe przeznaczenie tych terenów, wynikające z MPZP. W analizowanym przypadku budowa ścieżek rowerowych i parkingu nie zmienia charakteru gruntu i nie czyni go budowlanym, gdyż budowle te mają na celu właśnie zagospodarowanie zieleni.
Również w innej sprawie, w wyroku z dnia 30 stycznia 2019 r., I FSK 1829/16 NSA uznał, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu. Potwierdzenie tego znajdujemy również w innych wyrokach.
Niemniej jednak wciąż pojawiają się odmienne stanowiska ze strony organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2020 r., 0114-KDIP1-1.4012.305.2020.MŻ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu (budowlany bądź nie) od głównego celu, który teren ma spełniać. Zdaniem DKIS, wyrażonym w tej interpretacji, należy uwzględnić również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono możliwość lokalizacji obiektów budowlanych (np. schronisk turystycznych, schronów, stacji GOPR, obiektów związanych z obsługą parku, miejsca postojowe, trasy komunikacyjne). W konsekwencji DKIS uznał, że sprzedaż nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.
Kwalifikując zatem grunt niezabudowany do kategorii terenów budowlanych konieczna jest dokładna analiza zapisów MPZP. Wskazana jest również konfrontacja danej sytuacji z rozstrzygnięciami organów podatkowych i sądów administracyjnych.
Paweł Czaplicki
Kancelaria Wyrzykowscy